Toksik bir ilişkiden dağılmış, yok edilmiş, hiçleştirilmiş
bir halde çıktıysanız arkadaşlarınız, sizi sevenler, önemseyenler çoğunlukla
aynı tavsiyeyi verirler: Kendini sev. Kendinle ilgilen, kendine bakım yap,
kendine şefkat göster ve hatta aynanın karşısına geçip kendine kendini
sevdiğini söyle, bir gün gerçekten sevdiğini göreceksin.
Kişisel gelişimciler, hayat öğreticileri, kendinde size ne
hissetmeniz gerektiğini söyleme cüretini gören herkes kendinizi sevmeniz
gerektiğini anlatıp durur.
Kendini sevmek nedir, kendinizi sevdiğinizde kim kimi sevmiş
olur, sevmek nedir, her sevgi aynı şekilde mi davranışa dökülür, hep şefkatle
mi sonuçlanır?
“Kendimi Seviyorum - Fragman” başlıklı video çalışmasında
tüm bu tavsiyeleri almış biri gerçekten aynanın karşısına geçip o hiç
inanmadığı cümleleri, kendini sevdiğini, değerli olduğunu durmaksızın tekrar
eder, bunu performe eder, parodileştirir. “Özbakım” yapar, kendine “şefkat”
gösterir. İlişki sırasında Whatsapp’ta süregiden kavgalarda kendisine
söylenmiş, homofobik içeriği de olan cümleleri ayna karşısında tekrar okur. O
cümlelerle kendini sevme performansları arasında faille mağdurun zaman zaman
yer değiştirdiği bir diyalog oluşur.
Tüm canlıların hayati tehdit içeren durumlar karşısında
verdiği üç tepkiden söz edilir: saldırma, kaçma ve donma. İnsan dışındaki
hayvanlar tehdit ortadan kalktıktan sonra donma halinden sıyrılırlar ama
travmanın içeriğiyle sürekli yüzleşen insan bunu yapamaz. Travma sonrası stres
bozukluklarından biri donma tepkisinin kronikleşmesidir.*
“Akma Denemeleri” videosu bir dizi performansın
kayıtlarından oluşur. Performanslarda, kronikleşen donma halinden çözülmeye
çalışan birinin doğada akan sularla ilişkisini izleriz. Bir şelalenin altında
durur, kendini akan dereye bırakır, suyun yolunu onu taklit ederek kat etmeye
çalışır.
Performanslar sırasında yıllar önce yazdığı ve çözülmenin
sadece bir aşkla mümkün olabileceğine inandığı şiirsel bir metni anımsar.
*”Kaplanı Uyandırmak” Peter A. Levine - Ann Frederick
